خودت را قضاوت نکن

تو از انواع قضاوت های مردم رنج می بری و همان قضاوت ها را نثار دیگران می کنی. و این بازی ابعادی نامتناسب پیدا کرده است: تمامی بشریت از آن در رنج است.

اگر می خواهی از آن خلاص شوی، نخستین چیز این است: خودت را داوری نکن.
نقص هایت را، شکست هایت را و نقاط ضعف خودت را متواضعانه بپذیر. نیازی نیست که طور دیگری وانمود کنی. فقط خودت باش: "من چنینم، پر از ترس. نمی توانم شب تاریک بیرون بیایم، نمی توانم به جنگلی انبوه بروم."

چه اشکالی در این وجود دارد؟ فقط انسانی است.

وقتی که خودت را پذیرفتی، قادر خواهی بود تا دیگران را بپذیری، زیرا بینشی روشن داری که آنان نیز از همان بیماری در رنج هستند. و این پذیرش تو به آنان نیز کمک می کند تا خودشان را بپذیرند.

می توانیم تمام این روند را معکوس کنیم: خودت را بپذیر. این تو را قادر می سازد تا دیگران را بپذیری. و چون کسی آنان را پذیرفته، آنان برای نخستین بار زیبایی پذیرفتن را یاد می گیرند، چه آرامشی دست می دهد، و آنوقت آنان نیز دیگران را پذیرا می شوند.

اگر تمام بشریت به نقطه ای برسند که در آن، هرکس خودش را چنان که هست بپذیرد، تقریباً نود درصد از مصیبت ها از بین خواهند رفت، زیرا که پایه ای ندارند. و قلب ها به خودی خود باز می شوند و عشق شما جاری خواهد شد.

"اشو"